دم از بازي حکم ميزني!
دم از حکم دل ميزني
پس به زبان قماربرايت ميگويم قمار
زندگي را به کسي باختم که
تک دل را با خشت بريد
جريمه اش يک عمر حسرت شد
باخت زيبايي بود
ياد گرفتم به دل ، دل نبندم
ياد گرفتم از روي دل حکم نکنم
دل را بايد بر زد جايش سنگ ريخت که با خشت تکبري نکنند!!!
گـــــــــاهی ســخــت
مــیــشــود دوسـتــش داری و نـــمـــی داند...
دوسـتـــش داری و
نــــمــی خـــواهد...
دوســتــش داری و
نــــــمی آید...
دوسـتــش داری و ســهــم
تــو از بودنــش
فـقـط تصویــری است رویــایــی
در سـرزمین خـیــــالت...
دوسـتــش داری و ســهــم
تــو از ایـــن هــمــه دوســت داشـتــن تــنــهایـیــست..
دلتــــنگـــم
مثل یـک بـرگ خیـس
دور از شآخـه
کـه حتـی بغــض لـه
شدنش بــه گـوش هیچکس نمیرسد!
چــہ کـسـی بــرای
عـشــــق بــازی مــا شـعـــر
اتــل مـتـل خـوانـــנ...
کــہ پــات رو بــہ
ایـــن راحـتـــــی
از زنــــــدگـیــــــم
ورچـیـــנی...؟؟؟
به لبهای ساده ات
بیاموز ،
لبهای وحشی هر
هــــرزه ایی ،
لایق بوسه های
آتشینــــــت نیست ،
کسی را ببوس که حرمت
بوســــه را بداند ،
و فرداکه ازکنارت
ردشد،حداقل به خاطربوسه هایت ،
با نیشخند نگوید :
فاحشــــــــــــــــــــــــه...
بار آخر ،
من ورق را با دلـــم بُر
ميزنم!
بار ديگر حکـــم کن ،
اما نه بي دل !
با دلـــت ،
دل حکم کن !
حکـــمِ دل : هر که دل
دارد بيندازد وسط ، تا مـــا دل هايمان را رو کنيم ...
دل که رويِ دل بيفتد ،
عشـــق حاکــم ميشود ...
پس به حکـمِ عشق ، بازي
ميکنيـم .
اين دلِ مــن !
رو بکن حالا دلـــت را !
دل نداري ؟!
بُر بزن انديشـــه ات را ...
حکـــم لازم ،
دل سپـــردن ،
دل گرفتـــن ،
هـــر دو لازم ....
خــــدایــــــــــــا...
دخــلم با خـــرجــم نمـــی خـــواند
کــــم اورده ام
صــبـــــری کــــه داده بــــودی تــمــــام شد
ولـــــی دردم همــچــنان
باقیــست
بدهــکار قــلــبم شـــده
ام
میـــدانــم شـــرمنده ام
نمـــیــکنی
باز هـــــم صـــبـــر
مــــیخواهم
نـَفـَ ـسـَ ـم بـَنـב آمـَ ـבہ ...
בِلـَ ـم كـَمـ ـے هـَ ـوآ
مـے خـ ـوآهـَב ...
اَمآ בَر سـُرَنـگ 5 ميـل ...
خدایا خیلیا دلمو شکستن
شب بیا با هم بریم سراغشون
من نشونت میدم تو ببخششون !
برچسبها: حکم, بازی, دل, عشق